Το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών συζητείται ολοένα και περισσότερο αυτή την περίοδο, καθώς επίκεινται αλλαγές στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το θέμα απασχολούσε τον κλάδο των Θεολόγων και πριν από αυτές τις εξελίξεις, καθώς μέσα σ’ ένα κλίμα γόνιμου διαλόγου εκφράζονταν απόψεις για τον χαρακτήρα του μαθήματος.
Οι βουλευτές του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς σε πρόσφατη ερώτησή τους στην Υπουργό Παιδείας θέτουν και πάλι το ζήτημα της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, όχι μόνο των αλλόδοξων ή ετερόδοξων αλλά όλων των μαθητών. Η επιχειρηματολογία των προαναφερόμενων βουλευτών εδράζεται κυρίως στην εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας Αρ. πρωτ. 104071/Γ2/4.8.2008.
Το όλο ζήτημα φαίνεται να απασχολεί μέρος της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα το χώρο της Αριστεράς, η οποία επιδεικνύει μια ιδιαίτερη σπουδή για τον περιορισμό του αριθμού των παρακολουθούντων μαθητών και την απομάκρυνση των χριστιανικών συμβόλων από τους δημόσιους χώρους. Μάλιστα, μέρος αυτής της πρακτικής εδράζεται θεωρητικά στην αξιωματική πεποίθηση ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ομολογιακό, γεγονός που –αν πράγματι ισχύει– παραπέμπει σε κατήχηση. Στο ίδιο πλαίσιο βρίσκεται η παλαιότερη άποψη ότι «τα θρησκευτικά σύμβολα δεν είναι παρά απλά επιφαινόμενα βαθύτερων κοινωνικών πρακτικών και η επίδειξή τους σε δημόσιους χώρους είναι εκδήλωσης σύνθετων πολιτικών σχέσεων» (Δ. Χασάπης, Αυγή, 15/11/2009).
Το παράδοξο είναι ότι τη στιγμή που οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι πεπεισμένοι για τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος, οι υπηρετούντες στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Θεολόγοι είναι βαθιά διχασμένοι. Έτσι, ορισμένοι κάνουν λόγο για ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, ενώ κάποιοι άλλοι αποδίδουν στη στοχοθεσία του μαθήματος ευρύτερες διαστάσεις. Τέλος, μια άλλη ομάδα τάσσεται υπέρ μιας θρησκειολογικής κατεύθυνσης του μαθήματος, στο πλαίσιο της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας μας.
Αποτέλεσμα όλων αυτών των θεολογικών, πολιτικών και εκπαιδευτικών προσεγγίσεων είναι η διατύπωση απόψεων, οι οποίες θα μπορούσαν πραγματικά σα συμβάλλουν στην αναβάθμιση των Θρησκευτικών στο Σχολείο. Μάλιστα, στο πλαίσιο της διαθεματικότητας θα μπορούσε να διευρυνθεί η παιδαγωγική αξία των Θρησκευτικών, στο πλαίσιο της μαθησιακής διαδικασίας. Αρκεί βέβαια ο όποιος διάλογος να γίνεται πέρα από κομματικές και άλλες αγκυλώσεις, οι οποίες στο όνομα των δικαιωμάτων της μειοψηφίας θα καταπατάται η θρησκευτική και πολιτική ελευθερία της πλειοψηφίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου