Θεολογικός διχασμός για το μάθημα των Θρησκευτικών

Το μάθημα των Θρησκευτικών διχάζει τους Θεολόγους, καθώς έχουν ενταθεί οι συζητήσεις γύρω από το περιεχόμενο και τον τρόπο της διδασκαλίας του. Ο διάλογος αυτός όμως δεν ενδιαφέρει μόνο τους Θεολόγους Καθηγητές, αλλά και την ευρύτερη κοινωνία.

Στο παρελθόν το εν λόγω μάθημα είχε γνωρίσει αρκετές αλλαγές. Για παράδειγμα, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη περιελάμβανε μεταξύ των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων στην Β΄ και Γ΄ του Ενιαίου Λυκείου και τα Θρησκευτικά. Η πρωτοβουλία εκείνη θεωρήθηκε από πολλούς, ως μια έμπρακτη αναβάθμιση του μαθήματος στο πλαίσιο της Εκπαιδευτικής Βαθμίδας του Λυκείου. Από τότε ως σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Υπουργική Εγκύκλιος περί απαλλαγής από το μάθημα όσων εκφράζουν λόγους συνείδησης, καθώς και η ερμηνευτική εγκύκλιος του Ειδικού Γραμματέα Γεώργιου Γούση (Φ.12/977/109744/Γ1/26-8-2008). Οι προαναφερόμενες εγκύκλιοι δημιούργησαν την εσφαλμένη εντύπωση ότι το μάθημα έγινε προαιρετικό. Παράλληλα, αυτός ο λανθασμένος χειρισμός του θέματος από την πλευρά του Υπουργείου δημιούργησε ένα κλίμα υποβάθμισης του μαθήματος και αποτέλεσε μια από τις αιτίες έναρξης ενός άτυπου διαλόγου για το περιεχόμενο, τη διδασκαλία και το μέλλον του μαθήματος στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Ανέκαθεν οι θεολογικές έριδες δημιουργούσαν ένα κλίμα πόλωσης, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την τωρινή ομαδοποίηση των Θεολόγων για το επίμαχο ζήτημα. Έτσι, από τη μια υπάρχει μια ομάδα, η οποία εμφανίζεται ως υπέρμαχος της παράδοσης και επιδιώκει έναν ομολογιακό χαρακτήρα για το μάθημα των Θρησκευτικών. Από την άλλη εμφανίζεται μια άλλη ομάδα Θεολόγων, η οποία οραματίζεται για το μάθημα έναν ευρύτερο χαρακτήρα.

Την ίδια στιγμή γνωστοί λόγιοι και μη εκφράζουν την άποψη της πλήρους κατάργησης του μαθήματος, επικαλούμενοι το παράδειγμα χωρών στις οποίες δεν διδάσκεται το μάθημα. Οι ίδιοι αποσιωπούν επιμελώς το γεγονός ότι σε εξίσου πολλές χώρες διδάσκονται τα Θρησκευτικά. Οι εν λόγω κύκλοι αντλούν πολλές φορές τα επιχειρήματα τους μέσα από την διαλεκτική αντιπαράθεση των Θεολόγων, η οποία ορισμένες φορές ξεπερνά τα όρια της νηφαλιότητας. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι Θεολόγοι, καθώς «ο Αννίβας είναι προ των πυλών» και ο διχασμός αποτελεί περιττή πολυτέλεια.