Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαρκώς στο κέντρο της επικαιρότητας

Η Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, βρίσκεται διαρκώς στο κέντρο της δημοσιότητας εξαιτίας τόσο οι δραστηριοτήτων του, όσο από πρωτοβουλίες άλλων. Ταυτόχρονα, η συστηματική κάλυψη των γεγονότων που αφορούν Οικουμενικό Πατριαρχείο από τον Τύπο αποτελεί απόδειξη του ενδιαφέροντος του ελληνικού κοινού για την Πρωτόθρονη Εκκλησία.

Μεγάλο μέρος της ειδησιογραφίας, η οποία αναφέρεται στο Φανάρι καλύπτει το φλέγον ζήτημα των σχέσεών του με το τουρκικό κράτος. Στο πλαίσιο αυτό η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε πρόγευμα εργασίας, το οποίο παρέθεσε ο Αντιπρόεδρος της Τουρκικής Κυβέρνησης, Υπουργός Προεδρίας και υπεύθυνος για τα Βακούφια Bulent Arinc, αποτέλεσε πρώτη είδηση στο εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Σκοπός της συνάντησης ήταν η εντατικοποίηση του διαλόγου για την επίλυση των προβλημάτων των θρησκευτικών ελευθεριών. Έτσι, οι δηλώσεις του κ. Arinc για την αποφασιστικότητα της Τουρκικής Κυβέρνησης να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης βρέθηκαν στα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων της Παρασκευής. Υπενθυμίζουμε ότι ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ερντογάν έχει ανακοινώσει την επίλυση των προβλημάτων των μειονοτήτων στο πλαίσιο της επικείμενης αναθεώρησης του Συντάγματος. Στην προοπτική αυτή συγκροτήθηκε δεκαπενταμελές Συμβούλιο της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων, στο οποίο εκπροσωπεί τις μειονότητες ο ομογενής επιχειρηματίας Παντελής Βίγκας.

Την περίοδο αυτή είδε το φως της δημοσιότητας και η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Τουρκία. Στο κεφάλαιο περί θρησκευτικών ελευθεριών της εν λόγω έκθεσης αναφέρεται ότι απειλείται το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τους περιορισμούς που έχει επιβάλλει σε αυτό το τουρκικό κράτος. Συγκεκριμένα επισημαίνεται ότι λόγω των περιορισμών, ο μειούμενος πληθυσμός της Ελληνικής Ορθόδοξης κοινότητας, η οποία αποτελείται από 2.500 άτομα, δεν μπορεί να διατηρήσει τον θεσμό. Στην ίδια έκθεση καταγράφεται και η άρνηση της τουρκικής κυβέρνησης να αναγνωρίσει οικουμενικότητα του Πατριάρχη, τον οποίο αναγνωρίζει μόνο ως επικεφαλής της Ελληνορθόδοξης κοινότητας.

Η σημασία του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τους συντάκτες του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, φαίνεται από την πλήρη κάλυψη των γεγονότων που το αφορούν. Το γεγονός αυτό μπορεί να αποτελέσει μοχλό πίεσης προς την τουρκική κυβέρνηση, η οποία τελευταία δίνει μεγάλη σημασία στην εικόνα της στα ΜΜΕ. Στην προοπτική αυτή μπορούν να δουν, επιτέλους, λύση τα χρονίζοντα προβλήματα του Πατριαρχείου.